Η Έλλη Ζάχου Ταχτσή, μητέρα του σπουδαίου μεταπολεμικού λογοτέχνη Κώστα Ταχτσή, υπήρξε μια ανυπόταχτη γυναίκα, που το μόνο που ήθελε, ήταν να ζήσει ελεύθερη και να αγαπηθεί. Ατύχησε και στα δύο. Υπέκυψε στη σκληρότητα της εποχής της και έγινε πιο σκληρή από αυτήν.
«Η μάνα αυτουνού». Προσφώνηση απαξιωτική, ειρωνική, σαρκαστική, μα τόσο οικεία, τόσο γνώριμη. Ειπωμένη υπαινικτικά και πάντοτε χαμηλόφωνα. Σχεδόν ψιθυριστά. Από αυτούς τους ψίθυρους που είναι μαχαιριές στην καρδιά. Που καμιά φορά όμως γίνονται και φονικά. «Ο γιος αυτηνής», ο Κώστας Ταχτσής, δολοφονήθηκε. Όπως «δολοφονείται» σ’ αυτόν τον κόσμο, ότι απειλεί να ξεσκεπάσει την υποκρισία του.
«Η μάνα αυτουνού», από τα λιγότερα φωτισμένα πρόσωπα στον κυρίως αυτοβιογραφικό συγγραφικό κόσμο του Κώστα Ταχτσή. Στον οποίο βασίστηκε για να γράψει και το σημαντικότερο έργο του. Το «Τρίτο Στεφάνι». Που αποτελεί, πέρα από μια καταγραφή κι ένα ξεμασκάρεμα της αγίας ελληνικής οικογένειας. Κι αν το «Τρίτο Στεφάνι» ταυτίζεται με την ίδια την Ελλάδα, η ιστορία της μητέρας του, ταυτίζεται με όλα τα κρυμμένα μυστικά, που κρατάμε καλά κλειδωμένα σε σκονισμένα μπαούλα, στοιβαγμένα στα υπόγεια της ψυχής μας.
Πρώτο Βραβείο Γυναικείας ερμηνείας στα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης
Βραβείο κοινού καλύτερης παράστασης στα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης (Υποψηφιότητα και για βραβείο καλύτερου Πρωτότυπου Κειμένου και καλύτερης Μουσικής) και πρώτο Βραβείο Γυναικείας ερμηνείας στα θεατρικά βραβεία κοινού του All4fun.
(Υποψηφιότητα και για βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου νεοελληνικού έργου και καλύτερης Μουσικής)
